Zaproszony przez organizatorów rajdu, dwa dni wędrowałem bieszczadzkimi szlakami, zażywając wszystkich uroków, jakie tamta ziemia oferuje. Ślizgałem się w błocie nad Wołosatym, przekraczałem połomy na Kopie, wygrzewałem się na Bukowym Berdzie, grzęzły mi nogi na śnieżnych płatach pod Przełęczą Goprowców, zachwycałem się panoramą widzianą z Szerokiego Wierchu, doświadczyłem burzy na Połoninie Wetlińskiej i gradobicia na Przełęczy Orłowskiego. A w Ustrzykach Górnych sięgałem do gwiazd – tam mają do nich blisko. Po prostu Bieszczady.
Na początku był chaos
A potem napięcie rosło
Pramatka wszystkich bieszczadzkich buków
Powalone olbrzymy
Pokręcone dzieło wichrów
Groźne niebo
No idziemy, idziemy
Spóźniona wiosna
Wetlinka się wścieka
Rosochata, ale czy wierzba?
Przyroda przeprasza za kaprysy aury