Miasta Górnego Śląska, choć niektóre równe wiekiem Krakowowi (no, praaaawie), mają specyficzną osobowość. A i zabytki tutejsze należą zdecydowanie do generacji nastolatków w porównaniu z resztą kraju, przy czym są to głównie obiekty związane z przemysłem. W sytuacji chronicznego braku funduszy jak również nonszalancji w podejmowaniu decyzji o wyburzeniu tego czy owego budynku cieszy fakt, iż Planetarium Śląskie w Chorzowie wpisano do rejestru zabytków. Zostało oddane do użytku w 1955r. i jest najstarszym i – jak dotychczas – największym tego typu obiektem w Polsce. W architekturze lat 50-tych dominował nurt socrealizmu, co znalazło swe odzwierciedlenie w wyglądzie tej placówki. I choć były to czasy ogromnych niedoborów, zadbano o najwyższą jakość materiałów budowlanych; pewnie dlatego „wytrzymała” ona aż do tej pory bez kapitalnego remontu.
A ja pragnę podzielić się z Szanownymi Czytelnikami znalezionymi na zaprzyjaźnionych stronach internetowych zdjęciami z okresu prenatalnego oraz wczesnego dzieciństwa miłego memu sercu Planetarium.
