Dziś w projekcie Planet Hunters przekroczona została liczba dwudziestu milionów klasyfikacji krzywych zmian blasku. Przypominam, że analizy prowadzi się wyszukując na wykresach, pochodzących z fotometrycznych obserwacji satelity Kepler, chwilowych osłabień blasku gwiazd. Można w ten sposób wykryć obecność planet, zaćmiewających macierzyste ciała. Badania są czasochłonne, dlatego też prawie trzy lata temu zwrócono się do internautów, przygotowując odpowiedni interfejs w projekcie Zooniverse. Do dziś zarejestrowało się przeszło 260 000 użytkowników, którzy zupełnie bezinteresownie poświęcają swoją uwagę temu tak odległemu od codziennych zastosowań problemowi, jakim jest istnienie planet pozasłonecznych. W efekcie uzyskano dwa pewne odkrycia, wskazano ponad 30 kandydatów na planety, a także znaleziono siódmą planetę w jednym z układów – to najliczniejszy znany do tej pory system, oczywiście oprócz naszego Układu Słonecznego. Warto wspomnieć o udziale naszych uczniów – Paulina została współodkrywczynią planety pozasłonecznej, zaś Piotr wywalczył wysokie miejsce w konkursie na referat dzięki aktywności w projekcie poszukiwania planet.
Na koniec gratka – Planetarium Keplera, czyli 3538 znanych do tej pory planet pozasłonecznych, krążących wokół macierzystych gwiazd. Jest wśród nich wspomniany układ siedmiokrotny KOI-351, jest nasz Układ Słoneczny, jest też pulsar PSR 1257+12, wokół którego krążą cztery planety, odkryte przez A. Wolszczana. To jego odkrycie, ogłoszone w styczniu 1992 roku, było pierwszym potwierdzeniem hipotezy, że planety towarzyszą nie tylko Słońcu, ale i innym ciałom niebieskim.