Wykład o tym przedstawił w Stuposianach Ludwik Lehman, współorganizator Letniej Szkoły Polskiego Oddziału EAAE. Zanim Einstein sformułował swoje tezy w matematycznie spójnej formie, musiał wiele się nauczyć – szczególnie dotyczyło to geometrii różniczkowej. Główna bowiem teza OTW, postawiona już około roku 1913, brzmiała – nie ma siły grawitacji, istnieje tylko zakrzywienie czasoprzestrzeni. Szczęśliwym zbiegiem okoliczności szkolny kolega Einsteina, Marcel Grossmann, specjalizował się w geometrii Riemanna, i właśnie dzięki niemu już trzy lata później ukazała się jedna z najważniejszych publikacji w historii fizyki – The Foundation of the General Theory of Relativity, Annalen der Physik(ser. 4), 49, 769–822. Bezpośrednim wnioskiem płynącym z OTW było zakrzywienie toru promienia świetlnego w polu grawitacyjnym, co prowadziło w prostej linii do opisu zjawiska soczewkowania grawitacyjnego. Dzięki temu możemy oglądać zwielokrotnione obrazy tego samego odległego obiektu. Pięknym przykładem artystycznego przetworzenia OTW na język plastyki jest dzieło Zdzisława Beksińskiego, dostępne w Muzeum Historycznym w Sanoku.
