Ta nazwa dotyczy obszaru, należącego do ogromnego obłoku molekularnego, czyli chmury zjonizowanego wodoru, znanego jako Mgławica Mewa. Całość leży około trzy tysiące osiemset lat świetlnych od nas i ma rozpiętość ponad 250 lat świetlnych. Wewnątrz mgławicy tkwią liczne obszary gwiazdotwórcze, widoczne jako niewielkie mgławice refleksyjne. Na czerwono świecą w nich atomy wodoru w trakcie rekombinacji, zaś niebieskawa barwa pochodzi z rozproszenia światła gorących, biało-niebieskich gwiazd na drobinach pyłu. Głowę mewy stanowi tytułowa mgławica, którą rozświetla gwiazda podwójna. Masywniejszy i znacznie jaśniejszy składnik ma temperaturę ponad 20 000 Kelwinów. To gwiazda bardzo młoda, zapewne liczy sobie dopiero trzy miliony lat. Wszystko pięknie, tylko odległość do systemu, wyznaczona różnymi metodami, waha się od 420 do 47 000 lat świetlnych – cóż za rozbieżność.
Obiekty oznaczone symbolami VdB pochodzą z katalogu mgławic refleksyjnych, sporządzonego przez Van den Bergha, zaś te oznaczone jako Sh to obszary HII skatalogowane przez Sharplessa.
