W trakcie lutowej sesji programu EarthKAM udało nam się wykonać dwa zdjęcia sąsiadujących ze sobą obszarów wybrzeża Półwyspu Arabskiego.
Złożyłem je w panoramę i powstał całkiem ładny obrazek. W jego centrum króluje najwyższa góra Omanu – Jabal Szams, 3 000 metrów npm, będąca kulminacją pasma górskiego Hajar. Sposób w jaki ono się utworzyło jest dość tajemniczy, nie ma tu żadnych ruchów tektonicznych, choć już 300 kilometrów na północny wschód znajduje się strefa subdukcji. Tam właśnie płyta oceaniczna Półwyspu Arabskiego jest wciskana pod Eurazję. Struktury geologiczne tego obszaru zawierają zarówno utwory z paleocenu, jak i z eocenu i są niebywale pofałdowane. Z racji bogactwa skał pochodzenia osadowego, a także z powodu występowania dużych połaci dawnego dna oceanicznego, cały rejon jest bardzo cenny dla badaczy przeszłości naszej planety. A do tego na naszym zdjęciu wygląda bardzo atrakcyjnie, sąsiadując z obszarami pustynnymi z jednej, a z wodami Zatoki Omańskiej z drugiej strony. Jeśli dodamy, że tu właśnie znajdowały się bogate złoża miedzi, nie dziwi nas zainteresowanie tym rejonem władców Mezopotamii. Sprowadzali oni stąd surowiec drogą morską już przed pięcioma tysiącami lat.
