Ta widoczna z wysokości kilkuset kilometrów formacja ni to dna, ni to powierzchni morza jest wspólnym dziełem wiatru i morskich pływów. Piaszczysta ławica przemieszcza się po platformie z węglanu wapnia o miąższości 4 500 metrów. W wyniku narastania w ciągu kilkudziesięciu milionów lat osadów organicznych, dno morskie zagłębiało się w tempie niecałych czterech centymetrów na tysiąclecie, zaś w trakcie epok lodowcowych, kiedy to poziom mórz znacznie się obniżał, powstawały w wapiennej warstwie liczne zjawiska krasowe. W ich wyniku rozdrobniona materia otworzyła ogromne łachy. Na zdjęciu, wykonanym z pokładu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej, granica między lądem a morzem właściwie nie istnieje.
Gdzie woda, gdzie ląd?
Zdjęcie wykonane w świetle naturalnym przez satelitę Copernicus-Sentinel
Zdjęcie z tego samego satelity, wykonane w podczerwieni, a przedstawione w sztucznych kolorach, barwą niebieską zdradza obiekty położone tuż nad wodą