Krater Tycho może walczyć o palmę pierwszeństwa w każdej rywalizacji dotyczącej urody księżycowych obiektów. Podobnie jak Kopernik na półkuli północnej, tak i Tycho ma średnicę rzędu 90 i głębokość prawie pięciu kilometrów i tak samo należy do najmłodszych formacji na powierzchni naszego naturalnego satelity. Posiada także górkę centralną o wysokości 1 600 metrów. Zbocza krateru są tarasowate a jaśniejsze smugi, rozchodzące się koncentryczne na odległość niemal tysiąca pięciuset kilometrów, dodatkowo zdobią okolicę. Eponimem jest oczywiście duński astronom Tycho de Brahe, który wsławił się odkryciem gwiazdy supernowej. Ale jego główną zasługą pozostanie dorobek obserwacyjny dotyczący pozycji Marsa na nieboskłonie – to z nich młody matematyk Johannes Kepler wywiedzie swoje trzy prawa ruchu planet.
Zamieszczone zdjęcie jest złożeniem ponad stu spośród dwóch tysięcy klatek, jakie zostały zarejestrowane przy pomocy kamerki ZWO ASI 178MM umieszczonej za reduktorem ogniskowej 0.63 w ognisku teleskopu MEADE LX200.
