Rozpogodziło się w sobotę nadzwyczajnie, zresztą w myśl prognozy, zatem nie było wyboru – należało fotografować twarz Słońca. W pierwszym rzędzie zastosowałem szary filtr BaaderPlanetarium nr 5, założony na obiektyw teleskopu Meniscas 180/1800, zaś do rejestracji użyłem webkamerkę Philips TouCam. Na fotografii powstałej przez złożenie ponad dwustu klatek widać obszary aktywne z ciemnymi wnętrzami plam słonecznych – temperatura tam nie przekracza 4 000 stopni, obszary półcienia z temperaturą rzędu 5 000 stopni oraz to, co nazywamy, niezbyt poprawnie, powierzchnią Słońca, pokryte drobą kaszką. To granulacja, czyli bąble gorącego gazu o temperaturze od 5 800 do 5 900 stopni. Te bąble to wierzchołki kolumn konwekcyjnych, bowiem to właśnie mechanizm konwekcji odpowiada za transport energii w zewnętrznych warstwach słonecznej fotosfery. Kolory zostały dodane ot tak – dla poprawienia urody obrazu.
