Dzięki projektowi HDEV możemy odwiedzać te zakątki naszej Ziemi, do których dotarcie osobiście jest trudne lub wręcz niemożliwe. I tak dzisiejszego popołudnia obejrzałem z wysokości 400 kilometrów Wyspy Szczęśliwe, obecne zwane Wyspami Kanaryjskimi i stanowiące zamorską prowincję Hiszpanii. Ten archipelag jest szczególnie ważny dla astronomów, bowiem na Teneryfie, na zboczu wulkanu Teide rozlokowało się ogromne obserwatorium słoneczne, ustawiono tam także teleskopy-roboty z projektów Gloria, Slooh i Bradford Telescope. Wybór miejsca nie był przypadkowy – widać, że ogromny wulkan wznosi się ponad chmury, dzięki czemu jest tam wiele pogodnych dni i nocy. Miałem okazję odwiedzić Teneryfę kilka lat temu, relację z tej podróży zamieściłem na naszym blogu. Zaś całkiem niedawno w naszym Obserwatorium gościłem grupę nauczycieli, wśród których była również mieszkanka Teneryfy. Z kolei na sąsiedniej La Palmie, ze względu na wspaniałe warunki obserwacyjne, m. in. ciemne, nie rozświetlone przez cywilizację niebo rozsiadły się liczne obserwatoria. Niestety zachodniej części wyspy z powodu rosnącej aktywności wulkanicznej grozi obsunięcie do oceanu, co może wywołać falę tsunami katastrofalną dla wschodniego wybrzeża USA. Najmniejszą wyspą archipelagu jest El Hierro, zwana też Wyspą Południkową. A wszystko dlatego, że w czasach Klaudiusza Ptolemeusza był to najbardziej na zachód wysunięty skrawek znanego świata i tam położył on południk zerowy na sporządzonej przez siebie mapie. Wybór ten był honorowany przez ponad półtora tysiąca lat.
Mauretania to pustynna kraina położona między atlantyckim wybrzeżem Afryki a bezkresem Sahary. Na jej terytorium znajduje się zagadkowy obiekt geologiczny, zwany Okiem Afryki czy też Okiem Sahary, albo bardziej naukowo Strukturą Richat. Nie ma zgody co do pochodzenia tej pięćdziesięciokilometrowej formacji, ale prawie na pewno nie jest to kaldera wulkanu ani krater meteorytowy, na co wskazywałaby kołowa symetria. Ta ciemniejsza plama po lewej stronie zdjęcia to Kediet ej Jill – potężna góra zbudowana z magnetytu, eksploatowanego współcześnie jako wysokowydajna ruda żelaza.
