Wrócę zapewne jeszcze do astrofotografii, moich fotografii z zaćmienia Słońca, wrażeń i emocji, które towarzyszyły nam tamtego upalnego lata….
Ale tym razem inne wspomnienia z naszej dalekiej wyprawy, związane
z prehistorią i z historią astronomii w Chinach.
…. W deszczu, pożegnawszy na kilka dni młodzież z MOA grupa „seniorów” opuściła Szanghaj, przenosząc się ponad 1300 km na północ, do miejsc historycznie szczególnie ciekawych. To przecież Chiny Północne są świadkiem narodzin jednej z czterech najstarszych cywilizacji świata. Dokumenty i inne źródła mówiące o poziomie cywilizacji na tych terenach sprzed trzech tysięcy lat p.n.e. uległy prawie całkowitemu zniszczeniu. Bliżej znane dzieje Państwa Środka sięgają początku trzeciego tysiąclecia p.n.e. Trudno dziś ustalić, kiedy na tych terenach zaczęła rozwijać się nauka, ale niewątpliwie astronomia była jedną z najbardziej zaawansowanych nauk przyrodniczych w starożytnych Chinach.
Nic też dziwnego, że jednym z pierwszych miejsc, jakie odwiedziliśmy w Pekinie było Starożytne Obserwatorium mieszczące się przy ulicy Jianguomen.
Ten zbudowany z szarej cegły budynek jest jednym z najstarszych i najdłużej działających obserwatoriów na świecie, obecnie mieści się tutaj muzeum astronomii.
Według chińskich kronik, to tutaj, za panowania dynastii Yuan (1271-1368), sprowadzono z Kajfengu kolekcję instrumentów astronomicznych. W roku 1279, cesarz Kublaj-chan wybudował na wieży należącej do bramy miejskiego barbakanu pierwsze obserwatorium, które z nastaniem dynastii Ming (1368-1644)zostało przeniesione do Nanjingu. Oryginalna konstrukcja została zniszczona, na początku panowania tej dynastii. Obserwatorium zostało odbudowane w 1442r., na fragmencie murów miejskich, przy użyciu oryginalnych planów. Placówka ta stała się obserwatorium cesarskim i przez 5 wieków, aż do końca lat dwudziestych XX wieku prowadzono w niej obserwacje astronomiczne.
O tym co udało się nam zobaczyć w tym historycznym obserwatorium w następnym wpisie. 🙂
