„Przepiękna kula gwiazd stopniowo zagęszczających się ku środkowi” – to opis sprzed dwustu niemal lat. Ta najokazalsza z gromad kulistych, wianuszkiem otaczających Galaktykę, długo, podobnie jak NGC104, była uważana za gwiazdę, stąd nazwa – Omega Centauri – typowa dla tych obiektów. Jako całość jest stara – bardzo stara, ale zawiera gwiazdy o różnym wieku, co się nie zdarza „normalnym” gromadom kulistym. Stąd przypuszczenie, że właściwie stanowi ona jądro niewielkiej galaktyki, dawno temu skonsumowanej przez naszą Drogę Mleczną. Słuszność tej tezy potwierdza odkrycie czarnej dziury w samym centrum gromady kulistej. Nie jest ona – ta czarna dziura – jakoś szczególnie masywna, bo tylko 40 tysięcy razy masywniejsza od Słońca – ale i galaktyka, w której wnętrzu jakiś czas temu rezydowała nasza gromada, była karłowata – są takie do dzisiaj w ogromnym Wszechświecie.