W miarę, jak glob ziemski wiruje, nad jego poszczególnymi częściami władzę obejmują kolejne chwile, mierzone położeniem na niebie słonecznej tarczy. Ponieważ jednak ten widomy ruch nie jest jednostajny (z dwóch powodów), wprowadzono pojęcie „słońca średniego”, wyrównując w ciągu roku te nierówności. Ale to co wystarczało przez długie stulecia, okazało się być nieprzydatne w epoce panowania kolei żelaznej. Wtedy to, a dokładnie w roku 1884, wprowadzono czasy strefowe, ujednolicając rachubę czasu na dużych obszarach. Zasięg tych stref musiał oczywiście uwzględniać granice państwowe, co prowadziło często do ich nieregularnego przebiegu. Widać to szczególnie na Pacyfiku, gdzie przebiega linia zmiany daty. Powoduje to dziwaczne różnice czasowe w nieodległych terytoriach. Na przykład mieszkańcy wyspy Kiritimati, w liczbie niecałych 7 000 osób, obchodzą nadejście Nowego Roku już 31 grudnia o godzinie 11 naszego czasu. W południowej części wyspy znajduje się wioska o znajomo brzmiącej nazwie Poland – zamieszkuje ją około 300 osób. W północnej części zbudowano w latach II wojny lotnisko, służące siłom alianckim do międzylądowania w trakcie lotów nad Pacyfikiem. Zaś sama wyspa zawiera największy na świecie atol koralowy z ogromną, dziś częściowy wyschniętą laguną i stanowi część republiki Kiribati, niezależnego państwa o populacji nie przekraczającej 100 tysięcy ludzi.
Natomiast turyści przebywający na niezamieszkanej wyspie Howlanda, położonej zaledwie 2 000 kilometrów na zachód od Kiritimati, otwierają szampana 26 godzin później, a więc według naszego czasu 1 stycznia o godzinie 13, choć różnica czasu prawdziwego dla obu wysp wynosi zaledwie niewiele ponad godzinę i dwadzieścia minut. Ciekawostkę stanowi fakt, że właśnie w pobliżu tej wyspy, będącej właściwie w całości atolem koralowym, zaginęła pionierka lotnictwa Amelia Earhart w trakcie swe podróży dookoła świata. Na jej cześć w latach sześćdziesiątych wzniesiono tu kamienną wieżę jako dzienny znak nawigacyjny, widoczny z odległości kilkunastu mil morskich.
Wszystkim koleżankom i kolegom z MOA, a także naszym uczniom życzę Do Siego Roku.
Dziękuję za życzenia!, odwzajemniając się tym samym – TymonK.