Skacząc po drutach niczym akrobata zastanawia się, w jakich kolorach mu najbardziej do twarzy, następnie próbuje przedzierzgnąć się w kometę, by o zmierzchu wprawić człowieka w osłupienie.
A następnego dnia przywdziewa halo, jakby to było coś zupełnie naturalnego o tej porze roku…
Halo to świetlisty biały (czasami od wewnątrz lekko czerwony, a na zewnątrz błękitnawy) krąg wokół tarczy słonecznej lub księżycowej. Powstaje wskutek załamania i rozszczepienia światła w kryształkach lodu obecnych w chmurach typu cirrostratus, a także we mgle lodowej. Najczęściej daje się zauważyć małe halo – o promieniu 220 (bo, na mój gust, kryształki mają skłonność do ustawiania się w taki sposób, że powierzchnie nachylone do siebie pod kątem 600 stanowią kąt łamiący).