W kalendarzu, przynajmniej od jakiegoś czasu, panuje wiosna. Dni coraz dłuższe i chyba cieplejsze, co raczej nie sprzyja zjawiskom z „grupy halo”. Na pożegnanie sezonu – małe halo jeszcze raz i, dla towarzystwa, kilka słońc pobocznych. Fotografie małego halo – 30.03.2010, a słońca pobocznego – odpowiednio: 21.11.2009, 24.11.2009 i 26.02.2010.
Słońca poboczne, zwane też pozornymi lub parheliami, to stosunkowo jasne plamy/słupki, często okraszone barwami tęczy, leżące po obu stronach Słońca w odległości kątowej 22 st. Powstają w miejscach, gdzie małe halo przecina się z poziomym kręgiem przysłonecznym, a zaobserwować je można przy niskim położeniu naszej gwiazdy dziennej.
na przystanku tramwajowym, kwadrans po dziesiątej rano
to samo jakieś 3 godziny później
słońce poboczne lewe, po drodze na pustynię
słońce poboczne prawe, nota bene też z prawej strony wieży kościelnej
z okna autokaru, na trasie Berlin-Cottbus, w marcu 2002
początek zjawiska - parhelium prawe na lewo od komina
"szczegół architektoniczny"
tuż przed zakończeniem spektaklu