Parę dni temu przyjaciel z Pomorza przesłał mi zdjęcie, które zakwalifikował jako „tęczę na lodowych chmurach”.
Przyjrzawszy się uważnie i rozważywszy okoliczności towarzyszące doszłam do wniosku, że fotografia przedstawia nieczęsto u nas spotykane zjawisko, a mianowicie łuk okołozenitalny, powstający wskutek załamania oraz rozszczepienia promieni słonecznych na kryształkach lodu obecnych w chmurach pierzastych piętra wysokiego (cirrostratusach), przy czym wysokość Słońca nad linią horyzontu nie może przekraczać 32,50. Łuk okołozenitalny należy do zjawisk halo i jako jedyny z tej grupy cechuje się żywymi barwami; na zewnątrz (od strony Słońca) jest czerwony, a wewnątrz fioletowy. Im wyżej usytuowane Słońce, tym mniejszy promień łuku i tym słabsze barwy. Czasem daje się widzieć pełny okrąg dookoła zenitu (tzw. łuk Kerna), lecz to zjawisko zdarza się niezmiernie rzadko.
1.małe halo, 2.słońce poboczne (parhelium), 3.słup świetlny, 4.krąg parheliczny, 5.łuk okołozenitalny, 6.łuk styczny i halo opisane, 7.wielkie halo, 8.podsłońce