Agnieszka Mirek z Polskiego Towarzystwa Meteorytowego zwróciła mi uwagę, że opisując płytkę z meteorytu Pułtusk, pominąłem temat chondr. A to przecież jest chondryt zwyczajny typu H5. Zatem uzupełniam brak publikując zdjęcie mikroskopowe w powiększeniu czterokrotnym, na którym pyszni się okazała chondra – oczywiście w przekroju. Ma ona średnicę 1.3 milimetra i jest doskonale wyodrębniona z otaczającego ciasta mineralnego.
Chondry to kuleczki pierwotnej materii pochodzącej z dysku protoplanetarnego, które co najmniej raz przeszły proces przetopienia i szybkiego schłodzenia. W ich skład wchodzi szkliwo krzemianowe oraz ziarna oliwinu i piroksenu. Skład chemiczny i mineralogiczny chondr jest niebywale różnorodny, więcej możecie przeczytać w artykule Marka Woźniaka. Istotną cechą chondr jest ich wiek – uważane są one za niemal najstarsze utwory w Układzie Słonecznym, liczące sobie około 4,56 miliarda lat.